უკვე 135 წელია, რაც ქართული მინერალური წყალი “ბორჯომი” ისტორიას ქმნის. მდიდარი წარსულითა და უნიკალური ბუნებრივი შემადგენლობით ამაყი ბრენდი, მსოფლიოს უამრავ ბაზარზე ახალი ვიზუალური იდენტობით წარსდგება.  რედიზაინი ბრენდის მემკვიდრეობით, ტრადიციების დაფასებითა და უმაღლესი ხარისხის ხაზგასმითაა შექმნილი. სწორედ ასე აგრძელებს “ბორჯომი” ვიზუალური თანმიმდევრულობის შენარჩუნებას როგორც მთავარ, ასევე ინოვაციურ პროდუქტებში მსოფლიოს სხვადასხვა ბაზარზე. განახლებული იდენტობა ბრენდის მდიდარი ისტორიითაა შთაგონებული. ახალ შეფუთვაზე “ბორჯომის” სახასიათო სიმბოლო — ირემი, ბოთლის როგორც წინა, ასევე ცენტრალურ მხარესაა განთავსებული. ამაყად მდგარი ირემი “ბორჯომის” აღმოჩენის ლეგენდას გვახსენებს. ამასთან ერთად კი, სწორედ იმ სიამაყის გრძნობას გადმოსცემს, რომელიც ბრენდს საკუთარი წარსულის მიმართ აქვს. ისტორიის მანძილზე “ბორჯომის” პეიზაჟი ბოთლზე ოვალური ფორმით იყო განთავსებული. ამ მემკვიდრეობის ხაზგასასმელად ბორჯომის მთების კომპოზიცია ირემთან ერთად კვლავ ამ სახით შეგვხვდება, თუმცა, ამჯერად ოვალი თანამედროვე ვიზუალითაა შეცვლილი, რაც კიდევ უფრო მეტად გამოკვეთს ბრენდის პრემიალურობას. განახლებული შეფუთვა ბრენდს კონსისტენტურობის შესაძლებლობასაც აძლევს — გააფართოვოს პროდუქტთა კატეგორიები ისე, რომ მათ შორის კავშირი არ დაკარგოს. ბრენდისა და ქვებრენდის ვიზუალური განგრძობითობის დასტური კი, “ბორჯომის” ინოვაციური პროდუქტი — ლიმონათია. “დიზაინ არქიტექტურის ამგვარი სტრატეგია, ერთი მხრივ, უკეთ ცნობადს ხდის “ბორჯომის” სხვადასხვა პროდუქტებს, მეორე მხრივ კი, ბაზისია ახალი კატეგორიების შესაქმნელად” — ასე აღწერს განახლებას ვიზუალური იდენტობის ავტორი ოსბორნ პაიკი. დღეს “ბორჯომი” სწორედ ის ბრენდია, რომელიც თავისი ისტორიის ერთგული რჩება. ამ საამაყო ლეგენდას კი, ბრწყინვალედ გვიყვება განახლებული შეფუთვით. სწორედ ასე, საკუთარი ისტორიის სიამაყით, უმაღლესი ხარისხის გამოკვეთითა და ვიზუალური თანმიმდევრულობის შერწყმით “ბორჯომი” ახერხებს, ქართული კულტურა თითოეულ მომხმარებელს გაუზიაროს.

ალბათ ხშირად გიფიქრიათ, რა პატარაა საქართველო და როგორი მრავალფეროვანი. ამდენი კუთხე და თითოეულს განსხვავებული ბუნება, კლიმატი, ხასიათი, ისტორია, სურნელი და ემოცია. აქ ერთმანეთს ერწყმის ყველაზე დიდი კონტრასტები: მთა და ზღვა, თანამედროვე და უძველესი, მკაცრი და რბილი.. მოდით ვიმოგზაუროთ თითოელ კუთხეში:   კახეთი - მრავალჭირნახული, მებრძოლი  და მოქეიფე. ისტორიას თუ გადახედავთ კახეთი სულ მტრებს იგერიებდა და ქვეყნის დამოუკიდებლობის სადარაჯოზე იდგა. ალბათ სწორედ ამას უკავშირდება კახური სუფრის ტრადიციაც; ბრძოლით დაღლილებს კარგი მოლხენა და გამარჯვების აღნიშვნაც ხომ სჭირდებოდათ? ქართულ ღვინოზე საუბრისას, პირველ რიგში კახეთის რეგიონი გვახსენდება. ქვევრის ღვინის დაყენების უძველესი ქართული ტრადიციული მეთოდი სწორედ კახეთში იღებს სათავეს და მას იუნესკოს არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი აქვს მინიჭებული. ის მსოფლიოს ერთ-ერთი უძველესი ღვინის კეთების ტექნიკაა. საქართველოს ღვინის წარმოების 8 000-წლიანი ტრადიცია აქვს. ეს საქართველოში აღმოჩენილი ენეოლითის დროინდელი მარნებით, ძვირფასი ლითონების ფიალებით, ქვევრებით და ღვინის წარმოებისთვის საჭირო ინვენტარის არსებობით დასტურდება. კახეთის ცენტრს თელავს ახლაც ეტყობა სამეფო წარსულის გავლენა - მედიდურობა, სიმშვიდე და სილამაზე. ის კახეთის სამეფოს სატახტო ქალაქი და საქართველოს დამოუკიდებლობის სიმბოლოს, ერეკლე მეორეს რეზიდენცია იყო.   თუშეთი - ყველაზე მიუვალი და ხელუხლებელი, საქართველოს წმინდა ადგილი. თუშეთისკენ მიმავალი გზა ცალკე თავგადასავალია, თავისი ექსტრემალურობით და სუნთქვისშემკვრელი პეიზაჟებით, თვალუწვდენელი მთებითა და ველებით. არც თუშეთის პირაქეთა და პირიქითა ხეობების დამაკავშირებელი გზა არის ნაკლები. ამ გზაზე ევროპაში ყველაზე მაღალი, ზღვის დონიდან 2345 მეტრზე მდებარე სოფელსაც შეხვდებით. წარმოიდგინეთ, მთელი დღის ნამგზავრი, დაღლილი და ადრენალინით სავსე, დღის ბოლოს ცივილიზაციას კიდევ უფრო მოწყვეტილ და მშვიდ პირიქითა ხეობაში რომ მოხვდებით და დაისვენებთ. ამ საოცარი მთების ფონზე გემრიელად მიირთმევთ თუშურ კოტორს და მზის ამოსვლამდე, ციცაბო კლდეებზე დაკრეფილ ქონდრის ჩაისაც დააყოლებთ. ალბათ ასე გრძნობენ თავს ევერესტის საბაზო ბანაკში დაბრუნებული მთამსვლელები.   ქართლი - უძველესი ისტორიის და არქეოლოგიური ძეგლების საცავი. შიდა ქართლში, გორიდან სულ რაღაც 10 კმ-ში საოცარი სანახაობა გელით. ანტიკური ხანის, კლდეში ნაკვეთი, თვალუწვდენელი მისტიკური ქალაქი, რომლის დანიშნულებაზე მკვლევარებს შორის დავა არ წყდება. ერთ-ერთი ვერსიის თანახმად, უფლისციხე ქურუმების და მათი მსახურების ქალაქი იყო. ქალაქის ტერიტორიაზე უამრავ წარმართულ ტაძარს, სარიტუალო დარბაზსა და საიდუმლო გვირაბს იპოვით.   უფლისციხეზე არაერთ ლეგენდას მოისმენთ. ერთ-ერთი ვერსიის თანახმად, ის ერთგვარი პორტალიც კი იყო და სხვადასხვა განზომილებებს ერთმანეთთან აკავშირებდა. არსებობს ასეთი ლეგენდაც, რომ უფლისციხე მონების მიერ არის აშენებული, რომელთა წერაქვს ერთ ბოლოში ოქრო ჰქონდა, სამუშაო იარაღის გაცვეთის შემდეგ კი მონას ჩუქნიდნენ თავისუფლებას და ოქროც მას რჩებოდა. ხომ წარმოგიდგენიათ როგორი გულითაც აშენდებოდა? არც ქვემო ქართლის არქეოლოგიური ძეგლები გაგაოცებთ ნაკლებად. აქ მდებარეობს დმანისი, სადაც 1991 წელს “პირველი ევროპელები, ზეზვა და მზია” აღმოაჩინეს! ისინი 1.8 მილიონი წლის წინ ცხოვრობდნენ ამ ტერიტორიაზე. აქვე აღმოჩენილია მათი სამუშაო იარაღები და გარეული ცხოველები. დმანისელი ადამიანები, აფრიკის გარეთ მცხოვრები უძველესი ჰომინიდები არიან.   სამცხე-ჯავახეთი - ხელუხლებელი ტყეებისა და ბუნებრივი წყლების სიმბოლო. ჩვენი საყვარელი ბორჯომიც ხომ სწორედ ამ რეგიონს ეკუთვნის. სამცხე-ჯავახეთში მდებარეობს ბორჯომ-ხარაგაულის ეროვნული პარკი, რომელიც ევროპის ერთ-ერთი უდიდესი ეროვნული პარკია. აქ შეხვდებით ფლორის და ფაუნის უიშვიათეს წარმომადგენლებს, რომელთა ათეულობით წარმომადგენელი საქართველოს წითელ ნუსხაშია შეტანილი. ბორჯომი გამორჩეულია გოგირდოვანი აუზებისა და მინერალური წყლის საბადოების სიმდიდრით. ,,ბორჯომის‘’ ხელუხლებელი, მაცოცხლებელი წყალი 8 000 მეტრის სიღრმიდან იწყებს მოგზაურობას და ზედაპირზე ამოსვლამდე გზად 60-ზე მეტი უნიკალური მინერალით მდიდრდება. სწორედ ეს უნიკალური შემადგენლობა ხდის მას განსაკუთრებულს და სხვა წყლებისგან გამორჩეულს.   იმერეთი - ნიჭიერების და სტუმართმოყვარეობის სიმბოლო! იმერეთის ცენტრში ქუთაისში მდებარეობს გელათის მონასტერი, რომელიც იუნსკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ნუსხაშია შეტანილი. ქუთაისი არაერთი უნიჭიერესი ქართველის მშობლიური ქალაქია. მათ შორის, აკაკი წერეთლის, პაოლო იაშვილის, ნიკო ნიკოლაძეს, ზაქარია ფალიაშვილის და ა.შ. ქართული სუფრის,  სტუმართმოყვარეობის და დღესასწაულების ერთ-ერთო სიმბოლო კი სწორედ იმერული ხაჭაპურია.   გურია - ყველაზე ლაღი, ტკბილი და ხმამაღალი. გურია გამოირჩევა ქართული ფოლკლორის უნიკალური ნიმუშებით, მათ შორის - შეუდარებელი “კრიმანჭულით,” რომელიც მიმოქცეული, წვრილი და მრავახმოვანი სიმღერაა. ამბობენ, რომ გურულები ყოველთვის ცდილობენ შრომა გაიადვილონ და მწუხარება შეიმსუბუქონ. სწორედ ამისთვის მღერიან კრიმანჭულს, ყანურსა თუ ნადურს. გურულები არამხოლოდ სიმღერით, არამედ სწრაფი და მხიარული კილოთი და იუმორის გრძნობითაც გამოირჩევიან. გურიაში მოგზაურობა, არამხოლოდ ბუნებით, არამედ ხალხური ზეპირსიტყვიერებით ტკბობასაც მოიაზრებს.   სამეგრელო - შეუდარებლად ლამაზი და გემრიელი. სამეგრელოს ბუნება ერთ-ერთი გამორჩეულია მთელს საქართველოში. ტობავარჩხილის დიდებული ტბები, მარტვილის და ბალდას კამკამა კანიონები, კოლხეთის ეროვნული პარკი,  პალიასტომის ტბა და ა.შ. სხვათა შორის, არამხოლოდ სამეგრელოს ბუნების არამედ მეგრელი ქალების სილამაზესაც არაერთი მოგზაური აღნიშნავდა. ალექსანდრე დიუმას სიტყვებით “მეგრელი ქალები, განსაკუთრებით ქერათმიანები შავი თვალებით და შავგრემანები ცისფერი თვალებით, დედამიწის ზურგზე ყველაზე ლამაზი ქმნილებები არიან.” სამეგრელოს სამზარეულო კი ერთ-ერთი უპირობო ლიდერია: მეგრული სულგუნი, ელარჯი, გებჟალია, ხარჩო, მეგრული სუნელები - გემოების ნამდვილ დღესასწაულს ქმნის!   აჭარა - საქართველოს ორი განზომილება. ის პოპულარული კითხვა ხომ იცით? მთა გირჩევნია თუ ზღვა? აჭარაში ორივეა და ორივე ერთმანეთზე ლამაზი. ბათუმი, გონიო, ციხისძირი, კვარიათი - ულამაზესი სანაპიროები და გამაოგნებელი მთიანი აჭარა - ხულო, ქედა, ბეშუმი თუ გომარდული… აჭარის უმაღლესი წერტილი ყანლისმთა ზღვის დონიდან 3007 მეტრზე მდებარეობს. ამავე ქედზე ნახავთ დაუვიწყარ გოდერძის უღელტეხილს, რომელზეც სამთო-სათხილამურო კურორტიც კი არის გაშენებული. აჭარის წარმოუდგენელი სიმწვანეც გავიხსენოთ:  კინტრიშის, ისპანის, მაჭახელას ხეობის დაცულ ტერიტორიები, მტირალას ეროვნულ პარკი და ბათუმი ბოტანიკური ბაღი! აჭარაში ოთხი დაცული ტერიტორიაა.   სვანეთი - შეუდრეკელი, ძლიერი ქვეყნის განძთსაცავი. სვანეთში ასვლისას პირველ შთაბეჭდილებას დიადი და მკაცრი მთები და კოშკები ახდენს, რომლების გარემოცვაში თითქოს სრულიად სხვა სამყარო იშლება.  სვანური კოშკები, რომლებიც ყველანაირ სტიქიურ უბედურებასა თუ მტერს უძლებდა, თითქოს სვანური ხასიათის ერთგვარი სიმბოლოა. ერთი შეხედვით პირქუში და ძალიან პირდაპირი, თუმცა გულღია და კეთილშობილი. გადმოცემების თანახმად, საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში მტრების შემოსევების დროს, სხვადასხვა ხელნაწერებს, ხატებსა თუ ძვირფას ნივთებს სვანეთის სალოცავებსა და კოშკებში მალავდნენ. სწორედ ასე იქცა ის ქართული კულტურის ერთგვარ განძთსაცავად. ეს ფუნქცია სვანებმა პირნათლად შეასრულეს, ხატის ქურდს თემიდან მოკვეთა და ღვთის სასჯელი ელოდა.   საქართველოს ღირსშესანიშნაობებს ერთ ბლოგში ნამდვილად ვერ ჩავტევდით. ეს მხოლოდ მცირე ჩამონათვალია ჩვენი ქვეყნის უნიკალური მახასიათებლების. გვეამაყება რომ “ბორჯომი” საქართველოს საერთაშორისო ასპარეზზე წარმოაჩენს და მთელი მსოფლიოსთვის, ის საქართველოს სიმბოლოც კი არის.  

როდესაც მთელი მსოფლიო რკინის ძაფებით უკავშირდებოდა ერთმანეთს, არც საქართველო იყო გამონაკლისი. მეცხრამეტე საუკუნეში ჩვენს ქვეყანაში სარკინიგზო სამუშაოების ბუმი დაიწყო. რა გასაკვირია, რომ ყველაზე რთული რელიეფის მქონე მარშრუტი საუკუნის მიჯნაზე გაიხსნა. ინგლისიდან ჩამოყვანილი სპეციალური ორთქლმავალი, 1902 წელს ბორჯომიდან ბაკურიანისკენ დაიძრა. მისმა ხმამ მთელი ბორჯომის ხეობა აგუგუნა. ამ ხმას თურმე ადგილობრივები გუგულის ხმას ამსგავსებდნენ და ამიტომაც „კუკუშკა“ შეარქვეს. ასე დაუკავშირდა ბორჯომი ბაკურიანს. მას შემდეგ, "კუკუშკა" გახდა თავგადასავლების დასაწყისის სიმბოლო. შეუძლებელია ამ პატარა მატარებლით მგზავრობამ ადამიანი შთაბეჭდილების გარეშე დატოვოს.  თუკი ვინმეს უმგზავრია, ალბათ ყველას რაღაც ემოცია აკავშირებს. წიწვებში ჩაფლული ჯადოსნური გზა ზღაპრული თავგადასავლის იდეალური პროლოგია. ორსაათიანი მგზავრობა თითქოს დაუვიწყარი ისტორიის დასაწყისისთვის გამზადებს. რაღაც მოულოდნელის მოლოდინს გიქმნის.    სწორედ ამ ინსპირაციით შეიქმნა ბორჯომის საახალწლო ვიდეო რგოლიც, სადაც საახალწლო წვეულებიდან გამოსული მეგობრები ბორჯომის დალევისთანავე ჯადოსნურ თავგადასავალში გაეხვევიან.  მაშინ, როდესაც თითქოს ყველაფერი, რაც დაგეგმილი გქონდა, დასრულდა, დაუგეგმავის დრო დგება! სასწაულიც ხომ ასეთია, წინასწარ ვერ დაგეგმავ, სასწაული უბრალოდ უნდა მიიღო და მზად იყო, რომ დაიჭირო.  ამბავი სწორედ მაშინ მთავრდება, როდესაც გმირები მოულოდნელად გამოჩენილი „კუკუშკათი“ მგზავრობას იწყებენ. ამით თითქოს ჩანს, რომ მთავარი არა დანიშნულება - არამედ თავად გზაა, თავგადასავალი.   და თუ შეძელი რომ გონება მუდამ ამოგზაურო, მაშინ ყველაფერი ახალია, მაშინ ყველაფერი სასწაულია: სველ ქუჩაზე არეკლილი ღამის განათებები, მეგობრის ღიმილი, ახალი წლის ენერგიით გაჟღენთილი ჰაერი... თუმცა ამას მომენტის მოხელთება უნდა, წამის დაჭერა. წამს ჩვენ ვიტყვით, თორემ ამ წამში მთელი მარადისობაა ხოლმე ჩატეული.  სიცოცხლის უზარმაზარი ნაკადი მოედინება აქ და ამჟამად. მოედინება, როგორც ზღაპრულ ტყეში ჩაფლული "კუკუშკა", თუ გინდა, რომ ამ სასიცოცხლო ზეიმში მონაწილეობა მიიღო, უბრალოდ უნდა მიენდო და დაემგზავრო. შენც შეივსო მაცოცხლებელი ენერგიით და თავად გახდე სიცოცხლის წყარო.  ვინ იცის? იქნებ სხვების ცხოვრებაშიც თავად ჩამოიქროლო, როგორც სასწაულმა და გაუძღვე ჯადოსნური მოგზაურობისკენ.  

ბორჯომში მაცოცხლებელი წყალი დიდხანს იყო შეუმჩნეველი. თავისთვის, ჩუმად, ტყეში მიწიდან მოედინებოდა, ალბათ რამდენიმე ადამიანმა თუ იცოდა მისი ლეგენდა და სარგებლობდა მაცოცხლებელი ენერგიით.    არქეოლოგიური გათხრების დროს ნაპოვნი ქვის აბაზანები მოწმობს, რომ მაცოცხლებელ წყალს ათასწლეულების წინაც იყენებდნენ, თანაც არამხოლოდ სასმელი დანიშნულებით.  ხომ ამბობენ, ცხოვრებაში ორჯერ იბადებიო.    ასე იყო ბორჯომის შემთხვევაშიც, ჩუმად მოჩუხჩუხე სიცოცხლის წყალი, საუკუნეში მთელი იმპერიის ყურადღებას იპყრობს. მეცხრამეტე საუკუნეში იმდენად გაითქვა სახელი, რომ მაშინდელმა მთავარმართებელმა, ევგენი გოლოვინმა, საკუთარი ქალიშვილი სამკურნალოდ გამოაგზავნა.   Უცნობია, თუ რა დაავადებით იტანჯებოდა ეკატერინა, მაგრამ ფაქტია, რომ ბორჯომმა ის დაჭრილი ირემივით განკურნა. გაჩნდა პირველი წყარო, ეკატერინეს წყარო. აქედან დაიწყო ბორჯომის მეორედ დაბადება.   მიდიოდა დრო, მოდიოდა წყალიც. იცვლებოდნენ მეფისნაცვალები, მაგრამ არ იცვლებოდა ბორჯომი.  შესაბამისად, არც მათი ინტერესი განელებულა. გოლოვინს მოჰყვა ვორონცოვი, ვორონცოვს - რომანოვი.   ორივეს ისე მოეწონა ბორჯომის წყალი და ბუნება, თავის საზაფხულო რეზიდენციად აქცია. აშენდა სახლები, აბანოები, სასტუმროები. ბორჯომი რომ ევროპული ყაიდის კურორტი იყო, ამაზე  მაშინდელი სასტუმროების სახელებიც მეტყველებს: მარსელი და ბერლინი. ეს იყო ადგილი: სალონური საუბრების, პოეტების, მხატვრების, შეყვარებულების და არისტოკრატების. სულ მალე წყლის ჩამოსხმაც დაიწყო. თავიდან ამას ხელით აკეთებდნენ, ხელითვე ამზადებდნენ შუშის ბოთლებსაც. თუმცა ეტაპობრივად ყველაფერი მექანიზებული გახდა და თქვენ წარმოიდგინეთ, 1900 წელს ბორჯომი ექსპორტზეც კი გავიდა, ხოლო 1913 წლისთვის წარმოებამ 9 მილიონ ბოთლს გადააჭარბა. ყველა ერთხმად შეთანხმდა, რომ ამდაგვარი მახასიათებლების წყალი, მსოფლიოში მართლა არსად იყო. შემდეგ იყო საბჭოეთი. ბორჯომს არც სსრკ-ს დაპყრობა გასჭირვებია. ის იყო აბსოლუტურად ყველგან: ბანკეტებზე, ქორწილებში, დაბადების დღეებზე, თეატრში, ოპერაში, კინოში.  ისეთ ისტორიულ მომენტებშიც კი სადაც პლანეტის ბედი წყდებოდა ბორჯომი იდგა. არაფერი ჩაივლიდა მის გარეშე. ის იყო ყველაფრის მოწმე და მნახველი. ამერიკის შეერთებულ შტატებშიც კი იყიდებოდა ცივი ომის ეპოქაში.  გაარღვია რკინის ფარდა.  დედაბუნება შვილებს არ ასხვავებს, ყველაზე ერთნაირად ზრუნავს, ყველას ერთნაირად ავსებს სიცოცხლით.  ასეთია ბორჯომი, დედა ბუნების უპირობო სიყვარული, ჯინივით ბოთლში გამომწყვდეული.  მიუხედავად მრავალი მცდელობისა, ბორჯომს არასდროს დაუკარგავს ქართული იდენტობა, ის ყოველთვის იყო ქართული კულტურის, ცეკვის, სიმღერის, ბუნების, უნიკალური სუფრის და სტუმარ-მასპინძლობის სიმბოლო.  ქართული არამატერიალური სიკეთის მატერიალიზებული მხარე. ის იმდენად ძლიერ არის დაკავშირებული ქართულ მიწასთან, (თანაც პირდაპირი გაგებით) რომ ამ კავშირის გაწყვეტა, ფაქტობრივად წარმოუდგენელია. შეიძლება ითქვას, რომ ბორჯომმა ეს ხანგრძლივი თვითგამორკვევის პერიოდი საქართველოსთან ერთად გამოიარა. საკუთარი თავის პოვნა რთული არ არის.  უბრალოდ ის უნდა მოიშორო, რაც შენ არ გეკუთვნის, რაც გარედან დაგაშენეს და რაც დარჩება ეგა ხარ. ხოლო როცა მაგაზე დადგები, გამყარდები, რადგან  ეგ არის ის, რაც მარადიულია, რასაც ვერავინ და ვერაფერი წაგართმევს.   ბორჯომის ვიზუალში შეტანილმა ქართულმა ორნამენტებმა, მაცოცხლებელი წყალი და მისი ქვეყანა, კიდევ უფრო დააკავშირა ერთმანეთს.  ზოგადად, გეომეტრიული ფიგურები რომ რომელიმე ეთნიკურ კულტურას მიაკუთვნო რთულია.      კარლ გუსტავ იუნგმა შენიშნა, რომ ახალგაზრდობაში მის მიერ ბლოკნოტში გაკეთებული ჩანახატები, ავსტრალიელ აბორიგენების ნახატებს ემთხვეოდა, ამან უდიდეს აღმოჩენას დაუდო საფუძველი, რასაც მან კოლექტიური არაცნობიერი უწოდა. კი, გეომეტრია უნივერსალურია და ეს ფორმები კოლექტიური არაცნობიერების სიღრმეში დევს, მაგრამ როდესაც ის ზედაპირზე ამოდის, ინდივიდუალური ცნობიერების პრიზმაში ტყდება და ლოკალური შტრიხებით იმოსება.   ქართული ორნამენტებიც ასეა, კოლექტიური არაცნობიერიდან წამოსული, მაგრამ ქართულ სულში გარდატეხილი, ზუსტად ისევე როგორც ბორჯომი. დედამიწის წიაღში დაბადებული, მაგრამ ქართულ სულში ჩამოსხმული.