„ბორჯომი“ ფოტოგრაფ ნათელა გრიგალაშვილთან ერთად წარმოგიდგენთ პროექტს - „ადამიანები ბორჯომიდან“. ისტორია #1ოთარ  ნინოშვილი - საბაგიროს გამცილებელი პარკიდან პლატომდე - ამ გზას უკვე 18 წელია ყოველდღე რამდენჯერმე გადის. პროფესიით ელექტრომექანიკოსს არაერთ საბაგირო გზაზე უმუშავია და დღესაც ამ საქმის ერთგულია. ვიდრე მგზავრებს შეხვდება, საბაგიროს ტექნიკურ გამართულობას ამოწმებს, შემდეგ კი როგორც ამ ადგილის მთავარი მასპინძელი, სტუმრებს საბაგიროზე ხვდება და სამწუთიანი ულამაზესი მოგზაურობაც იწყება.  მისთვის, ბორჯომში, ეს ყველაზე ლამაზი ადგილია. ამიტომ, მგზავრებს ფოტოების გადაღებას ურჩევს და თან ეუბნება, რომ მთავარი კადრი ჯერ კიდევ წინ არის.  მთავარი ხედი, ოთარ ნინოშვილისთვის, პლატოდან იშლება, სწორედ ეს არის მისთვის საბაგიროს გამცილებლად მუშაობის განსაკუთრებული ხიბლი - მგზავრებთან ურთიერთობა და მათთვის ბორჯომის ხეობის სავიზიტო ბარათად ქცეული ხედების და მინერალური წყლის ისტორიის გაზიარება. თვითონაც ყოველდღე მგზავრებთან ერთად, ამ აღფრთოვანების მონაწილეა. გზა პლატოდან პარკამდე, შემდეგ შეხვედრას ეთმობა, ოთარ ნინოშვილი ყველა სტუმარს ბორჯომის საბაგირო გზაზე კიდევ ელოდება. „მე სულ აქ ვარ, როცა გინდათ, მოდით,“- ასე ემშვიდობება 83 წლის გამცილებელი სტუმრებს და ახალი შეხვედრის მოლოდინშია. 

“16 წლის წინ გავხდი NBA ოჯახის წევრი. ეს იყო საუკეთესო წლები, რომელიც მოიცავდა ძალიან დიდ შრომას, მონდომებას, ბევრ რამეზე უარის თქმას, მაგრამ სანაცვლოდ უკან დამიბრუნდა საუკეთესო მოგონებები, შევიძინე უამრავი მეგობარი, გამოცდილება და რაც ყველაზე მთავარია თქვენი სიყვარული. მთელი ცხოვრება ვიქნები მადლიერი თანადგომის რომელსაც სულ ვგრძნობდი დიდი მანძილის მიუხედავად. არ განვიცდი რომ ეს ყველაფერი დასრულდა, ბედნიერი ვარ რომ ეს ყველაფერი მოხდა…მადლობა” 6 სექტემბერი, 2019  შეუძლებელია დამავიწყდეს ის წუთები, როცა პირველად მოედანზე გავედი. გასვლის დროს, ვიგრძენი დასაწყისი რაღაც განსაკუთრებულის, დიდი სიყვარული ამ საქმის მიმართ და სიხარული, რასაც ის მანიჭებდა. ეს ემოციები, ჩემი კარიერის განმავლობაში სულ ჩემთან იყო.  ახლა, სამწუხაროდ, აღარ გავდივარ მოედანზე, რადგან ჩემი, როგორც მოთამაშის კარიერა დავასრულე. თუმცა, ის ემოციები, რასაც კალათბურთის თამაში მანიჭებდა სულ მახსენდება და ყოველთვის ჩემთან იქნება.  ჯერ კიდევ ძალიან პატარა ვიყავი, როცა ჩემი პირველი მწვრთნელი მეუბნებოდა, რომ დიდი შრომის ფასად წარმატების მიღწევას აუცილებლად შევძლებდით. ამ სიტყვების შინაარსს ნელ-ნელა ვხვდებოდი. ნამდვილად ასეა, თუ ძალიან გიყვარს შენი საქმე და თავს არ ზოგავ, წარმატება აუცილებლად მოვა. უამრავი ჩატარებული მატჩიდან, განსაკუთრებით მახსოვს – პირველი თამაში NBA-ში, როცა პირველად გავედი მოედანზე და მეორე – ფინალი, როცა ჩემპიონი გავხდი. ამ წლების განმავლობაში ყველაზე მეტად ვიამაყე მაშინ, როცა უამრავმა ქართველმა გულშემატკივარმა All-Star-ისთვის მილიონზე მეტი ხმის მობილიზება შეძლო. ალბათ, ეს იყო ყველაზე საამაყო, რაც არასდროს დამავიწყდება.  როცა მეკითხებიან, ვინ შეიძლება ვყოფილიყავი რომ არა კალათბურთელი, ვპასუხობ, რომ –  ალბათ, მათემატიკის ყველაზე მაღალი მასწავლებელი. ეს ხუმრობით, თუმცა მართლა ძალიან მიყვარდა ეს საგანი და სიამოვნებით გავყვებოდი ამ მიმართულებას.  მე კალათბურთმა მასწავლა ცხოვრება და ზოგადად ყველაფერი. NBA ჩემთვის არის დიდი ოჯახი, ბედნიერი ვარ, რომ ჩემი ცხოვრების მნიშვნელოვანი წლები ამ ოჯახთან ერთად გავატარე. როცა NBA-ში ბოლო სეზონს ვიწყებდი, ჩემს Facebook-ზე ასეთი პოსტი დავწერე – “პირველად კალათბურთზე რომ შევედი, ვერც ვიფიქრებდი, რომ ოდესმე ამ სტატუსს დავწერდი. მე-16-ე სეზონი NBA-ში.” ამიტომ დღეს, ნამდვილად მჯერა, რომ შრომით ყველაფერი შესაძლებელია, იშრომეთ და ყოველთვის გჯეროდეთ საკუთარი თავის, ასევე ისიც გაითავისეთ, რომ თუ არ შრომობთ, სადმე აუცილებლად იქნება თქვენი თანატოლი, რომელიც შეიძლება თქვენზე უფრო მეტად არის მონდომებული. ამიტომ, არ გაუშვათ თქვენი მომენტი.  გახსოვდეთ, თუ მოინდომებთ, ყველა წამის ნაყოფიერად გამოყენება შესაძლებელია. დღეს ინფორმაციის მიღება ძალიან ბევრ თემაზე შეგიძლიათ. ამიტომ, არ დაკარგოთ დრო და იზრუნეთ თვითგანვითარებაზე. 36 წლის ასაკში სპორტული კარიერა დავასრულე, თუმცა ვიწყებ ახალ ეტაპს – სწავლა დავიწყე სტენფორდის უნივერსიტეტში სპორტის მენეჯმენტის მიმართულებით. კარანტინის პერიოდში სწორედ ამ კურსს გავდიოდი და თან ჩემს შვილებს კალათბურთში ვავარჯიშებდი.  მკაცრი და მომთხოვნი მწვრთნელი ვარ მათ მიმართ, თუმცა ვფიქრობ, რომ ამ ასაკიდან უნდა შეეჩვიონ დისციპლინას, რომელიც სპორტში წარმატების მისაღწევად მთავარია.  წლების შემდეგ, იმედი მაქვს ძალიან ბევრ ქართველ ბავშვს ვნახავ დიდ კალათბურთში – შეიძლება იყვნენ ჩემი აკადემიის ან სხვა სკოლის ბავშვები. მე მათ ძალიან ვგულშემატკივრობ. ასევე, ვიმედოვნებ, რომ ჩემი რომელიმე შვილიც გაყვება ჩემს გზას და ითამაშებს კალათბურთს პროფესიონალურ დონეზე. ახალი თაობის წარმატებებით მე ყოველთვის ვიამაყებ.